Τα ανακατωμένα του μαλλιά έπεφταν κατάμαυρα στους ώμους του και η κάτασπρη γενειάδα του έφτανε μέχρι τη μέση του. Ήταν ξυπόλητος και φορούσε ένα σορτσάκι που πάνω είχε μια εικόνα της Χάνα Μοντάνα. Ήταν άγριος και παράξενος. Πλησίασε τη φωτιά μας και χαμογέλασε. Δε μπόρεσα να κρατήσω την έκπληξή μου.
-Ο καημένος μόνο δυο δόντια έχει! Ουπς, συγγνώμη κύριε Αστραπογέννη!
Ο κύριος Γιώργος σηκώθηκε και του είπε να κάτσει μαζί μας. Τον ρώτησε πώς βρέθηκε στο νησί και πόσο καιρό μένει εδώ.
-Ο Αστραπογέννης είναι καλός. Το πλοίο του έπεσε στα βράχια πριν από πολλά χρόνια και ο Αστραπογέννης βρέθηκε στο νησί. Περνάει καλά εδώ.
Ο Αστραπογέννης χρησιμοποιούσε πάντα τρίτο πρόσωπο. Δεν έλεγε ποτέ «εγώ», αλλά « ο Αστραπογέννης». Ο κύριος Γιώργος συνέχισε τις ερωτήσεις:
-Πού μένεις στο νησί;
-Ο Αστραπογέννης μένει πάνω στο βουνό, στην κορυφή. Όχι εδώ, όχι. Εδώ είναι επικίνδυνο.
-Γιατί είναι επικίνδυνο;
-Γι’ αυτό και ήρθε ο Αστραπογέννης να σας βοηθήσει. Να σας πει να φύγετε. Ελάτε πάνω στο βουνό. Όχι εδώ.
Μας ανησύχησαν τα λόγια του. Μπορούσαμε όμως να τον εμπιστευτούμε; Ο άνθρωπος αυτός φαινόταν να μένει τόσα πολλά χρόνια στο νησί, που είχε χάσει τα λογικά του. Ο δάσκαλός μας τον ξαναρώτησε:
-Αστραπογέννη, πες μας, γιατί είναι επικίνδυνο εδώ;
-Γιατί πλησιάζει ο καιρός που θα έρθουν οι Αχτάρ Αγκού. Και τότε τίποτα δε θα σας σώσει….
-Ποιοι είναι αυτοί οι Αχτάρ Αγκού;
-Ο Αστραπογέννης τους ξέρει καλά, ναι , τους ξέρει πολύ καλά. Αχτάρ Αγκού σημαίνει «Κανίβαλος».
Αν ο Αστραπογέννης είχε δίκιο, τότε έπρεπε να φύγουμε γρήγορα από το νησί. Κανένας δεν ήθελε να συναντήσει αυτούς τους κανίβαλους.
-Ο καημένος μόνο δυο δόντια έχει! Ουπς, συγγνώμη κύριε Αστραπογέννη!
Ο κύριος Γιώργος σηκώθηκε και του είπε να κάτσει μαζί μας. Τον ρώτησε πώς βρέθηκε στο νησί και πόσο καιρό μένει εδώ.
-Ο Αστραπογέννης είναι καλός. Το πλοίο του έπεσε στα βράχια πριν από πολλά χρόνια και ο Αστραπογέννης βρέθηκε στο νησί. Περνάει καλά εδώ.
Ο Αστραπογέννης χρησιμοποιούσε πάντα τρίτο πρόσωπο. Δεν έλεγε ποτέ «εγώ», αλλά « ο Αστραπογέννης». Ο κύριος Γιώργος συνέχισε τις ερωτήσεις:
-Πού μένεις στο νησί;
-Ο Αστραπογέννης μένει πάνω στο βουνό, στην κορυφή. Όχι εδώ, όχι. Εδώ είναι επικίνδυνο.
-Γιατί είναι επικίνδυνο;
-Γι’ αυτό και ήρθε ο Αστραπογέννης να σας βοηθήσει. Να σας πει να φύγετε. Ελάτε πάνω στο βουνό. Όχι εδώ.
Μας ανησύχησαν τα λόγια του. Μπορούσαμε όμως να τον εμπιστευτούμε; Ο άνθρωπος αυτός φαινόταν να μένει τόσα πολλά χρόνια στο νησί, που είχε χάσει τα λογικά του. Ο δάσκαλός μας τον ξαναρώτησε:
-Αστραπογέννη, πες μας, γιατί είναι επικίνδυνο εδώ;
-Γιατί πλησιάζει ο καιρός που θα έρθουν οι Αχτάρ Αγκού. Και τότε τίποτα δε θα σας σώσει….
-Ποιοι είναι αυτοί οι Αχτάρ Αγκού;
-Ο Αστραπογέννης τους ξέρει καλά, ναι , τους ξέρει πολύ καλά. Αχτάρ Αγκού σημαίνει «Κανίβαλος».
Αν ο Αστραπογέννης είχε δίκιο, τότε έπρεπε να φύγουμε γρήγορα από το νησί. Κανένας δεν ήθελε να συναντήσει αυτούς τους κανίβαλους.