Η ονειρεμένη μας εκδρομή εξελισσόταν σε εφιάλτη. Το ελικοφόρο αεροσκάφος μας μετά βίας κρατιόταν στον αέρα. Φαινόταν ότι το βάρος που είχαμε ξεφορτωθεί, δεν ήταν αρκετό για να κερδίσουμε ύψος. Δεν κοιτούσα πλέον απ’ το παράθυρο, γιατί η θάλασσα όλο και μας πλησίαζε. Η ανακοίνωση του Τομ Πεταχτάκη αυτή τη φορά ήταν δραματική. Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα άκουγα στη ζωή μου χειρότερα νέα…
«Κυρίες και κύριοι. Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε είναι πολύ δύσκολη. Δε θα προσπαθήσω να σας αποκρύψω την αλήθεια. Πηγαίνοντας με αυτόν τον ρυθμό, δε θα τα καταφέρουμε! Το αεροπλάνο θα πέσει στη θάλασσα! Είμαστε έτοιμοι για το ενδεχόμενο να κάνουμε προσθαλάσσωση»!
-Θεέ μου αυτό είναι καθαρή αυτοκτονία!
-Γιατί να συμβαίνει σε μας αυτό!
-Δε μπορεί να είναι αλήθεια!
-Ψυχραιμία! Για να ακούσουμε τι θα πει!
«Παρακαλώ μην πανικοβάλλεστε! Αν και μου είναι πολύ δύσκολο, πρέπει να σας ενημερώσω ότι υπάρχει κι άλλη επιλογή. Με τις παρούσες καιρικές συνθήκες, αν καταφέρουμε κα χάσουμε ακόμη λίγο βάρος, τότε θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον Ινδικό Ωκεανό και να προσγειωθούμε σε ένα επαρχιακό αεροδρόμιο. Όμως έχουμε πετάξει τα πάντα που θα μπορούσαμε να ξεφορτωθούμε από το αεροπλάνο! Ο συγκυβερνήτης είχε μια ιδέα που δε μου αρέσει καθόλου, αλλά φοβάμαι ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σωθούμε! Αν το αεροσκάφος έχανε βάρος που αντιστοιχεί σε περίπου πέντε άτομα, τότε θα ισορροπούσαμε στο ίδιο ύψος! Δε μπορούμε να αναγκάσουμε φυσικά κανέναν να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτοί που θα το κάνουν πρέπει να το κάνουν με δική τους θέληση, ξέροντας ότι μπορεί να θυσιαστούν για να σώσουν τους υπόλοιπους. Θα πέσουν από το αεροπλάνο φορώντας αλεξίπτωτο, όμως δε μπορώ να εγγυηθώ ότι θα επιβιώσουν. Οι ελπίδες θα είναι ελάχιστες….»
Ο πιλότος διέκοψε απότομα τη δραματική του ανακοίνωση. Κανείς δε μίλησε. Πέντε από τους επιβάτες έπρεπε να πέσουν από το αεροπλάνο και να θυσιαστούν, για να σωθούν οι υπόλοιποι! Η ανακοίνωσή του συνεχίστηκε:
«… Η απόφαση είναι τρομακτική. Δε θέλω να πιέσω κανέναν, αλλά να ξέρετε ότι έχετε 20 λεπτά για να αποφασίσετε ποιοι θα είναι οι εθελοντές. Πρέπει να είναι τέσσερις, γιατί ο πρώτος θα είναι ο συγκυβερνήτης!»
Δεν είχε προλάβει καλά-καλά να τελειώσει την ανακοίνωση ο πιλότος και ο συγκυβερνήτης, φορώντας το αλεξίπτωτο, πλησίασε την έξοδο κινδύνου. Δε μας μίλησε, ούτε μας κοίταξε και έπεσε στο κενό.
Τότε όλοι μας συνειδητοποιήσαμε ότι βρισκόμασταν στον απόλυτο κίνδυνο και θα χρειαζόμασταν ένα θαύμα για να σωθούμε…
«Κυρίες και κύριοι. Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε είναι πολύ δύσκολη. Δε θα προσπαθήσω να σας αποκρύψω την αλήθεια. Πηγαίνοντας με αυτόν τον ρυθμό, δε θα τα καταφέρουμε! Το αεροπλάνο θα πέσει στη θάλασσα! Είμαστε έτοιμοι για το ενδεχόμενο να κάνουμε προσθαλάσσωση»!
-Θεέ μου αυτό είναι καθαρή αυτοκτονία!
-Γιατί να συμβαίνει σε μας αυτό!
-Δε μπορεί να είναι αλήθεια!
-Ψυχραιμία! Για να ακούσουμε τι θα πει!
«Παρακαλώ μην πανικοβάλλεστε! Αν και μου είναι πολύ δύσκολο, πρέπει να σας ενημερώσω ότι υπάρχει κι άλλη επιλογή. Με τις παρούσες καιρικές συνθήκες, αν καταφέρουμε κα χάσουμε ακόμη λίγο βάρος, τότε θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον Ινδικό Ωκεανό και να προσγειωθούμε σε ένα επαρχιακό αεροδρόμιο. Όμως έχουμε πετάξει τα πάντα που θα μπορούσαμε να ξεφορτωθούμε από το αεροπλάνο! Ο συγκυβερνήτης είχε μια ιδέα που δε μου αρέσει καθόλου, αλλά φοβάμαι ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σωθούμε! Αν το αεροσκάφος έχανε βάρος που αντιστοιχεί σε περίπου πέντε άτομα, τότε θα ισορροπούσαμε στο ίδιο ύψος! Δε μπορούμε να αναγκάσουμε φυσικά κανέναν να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτοί που θα το κάνουν πρέπει να το κάνουν με δική τους θέληση, ξέροντας ότι μπορεί να θυσιαστούν για να σώσουν τους υπόλοιπους. Θα πέσουν από το αεροπλάνο φορώντας αλεξίπτωτο, όμως δε μπορώ να εγγυηθώ ότι θα επιβιώσουν. Οι ελπίδες θα είναι ελάχιστες….»
Ο πιλότος διέκοψε απότομα τη δραματική του ανακοίνωση. Κανείς δε μίλησε. Πέντε από τους επιβάτες έπρεπε να πέσουν από το αεροπλάνο και να θυσιαστούν, για να σωθούν οι υπόλοιποι! Η ανακοίνωσή του συνεχίστηκε:
«… Η απόφαση είναι τρομακτική. Δε θέλω να πιέσω κανέναν, αλλά να ξέρετε ότι έχετε 20 λεπτά για να αποφασίσετε ποιοι θα είναι οι εθελοντές. Πρέπει να είναι τέσσερις, γιατί ο πρώτος θα είναι ο συγκυβερνήτης!»
Δεν είχε προλάβει καλά-καλά να τελειώσει την ανακοίνωση ο πιλότος και ο συγκυβερνήτης, φορώντας το αλεξίπτωτο, πλησίασε την έξοδο κινδύνου. Δε μας μίλησε, ούτε μας κοίταξε και έπεσε στο κενό.
Τότε όλοι μας συνειδητοποιήσαμε ότι βρισκόμασταν στον απόλυτο κίνδυνο και θα χρειαζόμασταν ένα θαύμα για να σωθούμε…